Pamiętaj, że Bóg, Prawdziwy, Trójjedyny, Ojciec, Syn i Duch Święty przekracza ludzkie wyobrażenia o Nim, nawet te najbardziej śmiałe i zawsze wychodzi naprzeciw tym, którzy choćby i po omacku, ale szczerze Go szukają.

Zapowiedziana przez Jezusa obietnica Ojca właśnie się spełnia. Zstąpienie Ducha Świętego na zebranych Apostołów jest widzialnym owocem śmierci i zmartwychwstania Chrystusa, ponieważ faktycznie gromadzi w jedno rozproszone dzieci Boże (por J 11, 51-52). Co więcej, staje się fundamentem uniwersalności Kościoła, w którym każdy znajdzie miejsce dla siebie, niezależnie od kultury i języka.

lekroć wspominam wydarzenie Wniebowstąpienia Pana Jezusa zawsze wyobrażam sobie tę scenę. I za każdym razem widzę Apostołów stojących z zadartymi głowami, którzy próbują na wiosennym błękicie nieba wypatrzeć Pana Jezusa, który przed chwilą całkowicie już zniknął im z oczu. Ich zdumieniu zapewne towarzyszy niekłamana radość, bo przecież Jezus po ukrzyżowaniu i śmierci w wielkanocny poranek przyszedł do nich zmartwychwstały, cały i zdrowy.

Miłość Boga ofiarowana człowiekowi w akcie stwórczym, dotyka najgłębszych pokładów ludzkiej osoby, dotyka istoty bytu ludzkiego. Wszyscy więc nosimy w sobie namiętne pragnienie doznawania i okazywania miłości. Pragnienie kochania i bycia kochanym. Oba pragnienia jednak mogą znaleźć swoje pełne zaspokojenie jedynie w miłości Boga. Zostaliśmy przez Niego stworzeni, a każda miłość zawsze będzie zwracać się w kierunku miłości, która ją zrodziła. I tylko ona przetrwa, tylko ona jest wieczna.

W Ewangelii można spotkać wiele wypowiedzi Pana Jezusa dotyczących zabiegów rolniczych w celu wydawania plonów i owoców. Ich jakość zawsze nieodłącznie będzie związana z procesem nawożenia, plewienia, okopywania, czyli szeroko pojętej pielęgnacji i troski o to, by roślina rozwijała się. Każdy z pewnością wie ...

Pan Jezus, kiedy zwiastował ludziom orędzie o zbawieniu na opisanie tego, o czym mówił bardzo często używał przykładów zaczerpniętych z życia. Jego nauczanie było więc mocno osadzone w realiach palestyńskiej rzeczywistości, w ówczesnym kontekście historyczno – kulturowym.

Żyj w prawdzie! – Słyszymy często z kaznodziejskiej ambony. W prawdzie, czyli jak? Uczciwie, przejrzyście, autentycznie, transparentnie? Żyj w prawdzie, czyli nie bądź hipokrytą, obłudnikiem, kłamcą. Prowadź przejrzyste rachunki, kieruj się uczciwymi zasadami, miej jasne interesy i przyjmuj autentyczne postawy.

Kończy się oktawa Świąt Paschalnych, ale nie kończy się nasze głoszenie Ewangelii i przepowiadanie Prawdy o zmartwychwstaniu Chrystusa. Po doświadczeniu spotkania z Nim w wielkanocny poranek jesteśmy posłani, by dawać świadectwo, że On żyje.

Chrystus Zmartwychwstał! Zawsze podczas świąt paschalnych pozdrawiamy się tym zawołaniem. Przypominamy sobie o największej prawdzie chrześcijaństwa – zmartwychwstaniu Chrystusa. Prawdzie, która jest fundamentem naszej wiary, fundamentem Ewangelii i naszego bycia w Kościele.

Oklaski, wiwaty, słowa uznania, serdeczności… Próbuję wyobrazić sobie tłumy ludzi, jakie wyległy na ulice Jerozolimy, by przywitać przybywającego na Święto Paschy Jezusa. Nastrój z pewnością był uroczysty, miasto przystrojone, wysprzątane, gotowe na przyjęcie pielgrzymów.